“Hiç savaş kazanmadım”

Yedi Samuray, ‘İmparator’ lakabıyla anılan Akira Kurosawa’nın imzasını taşıyan 1954 yapımı bir Japon filmi. Üç saati aşan ve siyah beyaz çekilmiş Yedi Samuray, dünya sinemasının en önemli filmleri arasında yer alır.

Geleneksel Japon sinemasıyla Batı estetiğini bir arada kullanmayı başaran Akira Kurosawa, gösterişten kaçar; sadeliği ve basitliği özümser. Olayların akışını bozmamak için ilk kez sahnelerde birden çok kameradan yararlanır.

Yedi Samuray, on altıncı yüzyılda Japonya’nın bir köyünde geçer. Herkesçe unutulmuş, derebeylerin yönetiminde inleyen yalnız bir köydür burası. Otorite boşluğundan yararlanan çeteler, sefalet içerisinde yaşayan köylülerin yıllık hasattan elde ettikleri ürünlere zorla el koymaktadır. Umutsuz köylüler kendilerini kurtaracak samuraylar bulmaya karar verirler. Yaşlanmakta olan bir samuray olan Kambei Shimada ile karşılaşırlar. Teklifi kabul eden Kambei, her biri farklı yeteneklere ve kişiliklere sahip beş efendisiz samurayı daha köyü savunmaya ikna eder. Kambei'nin daha önce reddettiği sözde samuray Kikuçiyo tüm karşı çıkmalara karşın grubun peşini bırakmamıştır. Köye vardıklarında Kikuçiyo’nun da aralarına katılmasıyla samurayların sayısı yedi olur.

Köyün savunması için hazırlıklar başlar. Duvarlar örülür, engeller konur, köylülere savaş eğitimi verilir. Olayların birbirini izlediği filmin sonunda savaşı kazanan köylülerdir. En büyük kayıpsa samuraylardadır. Yedi samuraydan hayatta kalanlar, Kambei, Katsushirō ve Shichiroji’dir. Köylüler mutlulukla bir sonraki pirinç ekimini yapmaya koyulurken kendileri için artık bir önemi kalmayan samurayları görmezden gelmeye başlarlar. Samuraylar çiftçiler için savaşı kazanmalarına karşın kendileri için bir şey kazanmamış ve arkadaşlarını yitirmişlerdir. Kambei’nin “Yine biz yenildik. Çiftçiler kazandı, biz değil” sözü filme damgasını vurur. Kambei’nin realist gözlemi, filmin başında söylediği “Hiç savaş kazanmadım” sözünü tamamlar.